4 Ekim 2006 Cuma günü Alkım Yayınları’nın çıkardığı kdergi’nin ilk sayısı gazete bayilerinde yerini aldı. 36 sayfalık derginin fiyatı 1 YTL. Derginin çıkacağı çeşitli yayın organlarına verilen ilânlara duyurulmuştu. Bu duyurularda “Edebiyat eğlencelidir.” mesajı öne çıkarılmıştı. Derginin yazı işleri müdürü Rengin Soysal’ın ilk sayının son sayfasında yer alan yazısı, aynı vurguyla bitiyor: “Edebiyat eğlencelidir. Yazılarıyla tanıdıklarımızı yaşadıklarıyla tanıdığımızda yarattıklarından da ötede ilginç, eğlenceli, şaşırtıcı şeyler bulacağımız şüphesiz…”

Öyle anlaşılıyor ki, bu dergi, edebiyatın magazin tarafına ağırlık verecek. Olabilir ve olsun. Derginin ilk sayısının sayfalarını “Acaba içinde bulunduğumuz aya, Ramazana, oruca ilişkin bir şeyler var mı?” diyerek çevirdim. Yoktu. Toplumundan böylesine uzak, böylesine habersiz bir edebiyat dergiciliği, yayıncılık olur muydu? Olmuştu işte.

Dergide sözü edilen yazarların ve eserlerin de hemen hepsi yabancı: De Laclos, J.D.Salinger, Balzac, Truman Capote, Casanova. Olabilir ve olsun, diyelim.

Dergide altı sayfalık yer tutmuş tek Türk şairi Tevfik Fikret. Cansu Yılmazçelik’in kaleme aldığı ve şairin şimdi müze olan evi Âşiyan’ı da gezdiği, gezdirdiği yazı, tuhaf ve anlaşılmaz yanlışlarla dolu.

“Abdülhamit’in ardından gelen Abdülmecit’in, Fikret’in Sis adlı eserinden ilhamla yaptığı ve ona hediye ettiği tablo…” Abdülhamit’in ardından gelen Mehmet Reşat değil mi?

Tevfik Fikret’e ilişkin değerlendirme ve yorumlar da abartılı, tuhaf ve daha kötüsü “yanlış”. Şu ifadeye bakınız: “ “toprak vatanım, insan soyu milletim” diyerek dünya vatandaşlığından belki de ilk kez söz eden bir özgürlük savaşçısı…”

Bilgisizliğin bu kadarı çok kötü, çok ürkütücü göründü bana. “Milletim nev’-i beşerdir vatanım rûy-i zemin” cümlesini Tevfik Fikret’ten çok önce İbrahim Şinasi söylemiştir. Dolayısıyla “dünya vatandaşlığından belki de ilk kez söz eden özgürlük savaşçısı” sıfatı Fikret’e yakıştırılamaz. Peki, bu sıfat Şinasi’nin hakkı mıdır? Ahmet Hamdi Tanpınar’ın bildirdiğine göre, Şinasi’nin bu mısraı, Victor Hugo’nun “Les Burgraves adlı piyesinin mukaddimesinin sonundaki “Avoir pour patrie le monde et pour nation l’humanité” cümlesinin bir nevi tercümesi”dir.

Dergi, gazete, kitap gibi organların bilgi yayıcısı olmaları beklenir. Yeni çıkmaya başlayan ve uzun ömürlü olmasını candan dilediğim bir derginin ilk sayısında bilgisizlikten çok daha kötü olan “yanlış bilgi”ye rastlamış olmak beni üzdü.