Konyamızda futbol gerçeği tartışılmaz boyutlarda. Haftasonu da bu gerçeği görmüş olduk. Hele bir de yönetimin ödüllü bileti baya bi işe yaramış ki, tribünlerin tamamına yakını  dolmuş gibi renkli ve hareketli idi.

Herşeyin güzel olduğu ve diriliş müsabakası olarak da adlandırılan Ankaragücü müsabakasının tek olumsuz yanı seyirciler arasındaki küfürlü tezahüratlar oldu. İnanın hiç de şık olmadı. Stadın etrafında Hz. Mevlana’nın o güzelim veciz sözleri arasında edilen küfürlerin hiç mi hiç manasını bulamıyorum. Bundan böyle indirimli bilet, hediyeli bilet gibi kampanyalar düzenleyen yönetimden yeni ve büyük bir kampanyaya öncülük yaparak küfürsüz slogan ve küfürsüz seyirler manşetleri ile bu işe bir son vereceklerini ümit ediyorum.

Hele hele yeni yönetimde bu işlerden anlayan arkadaşlarda var. Seyircinin, taraftarın bağrından gelenler var. Ümit ediyorum ki bu işler daha kolay aşılır. Son zamanlarda bayan seyircilerin yoğunluğunu da dikkate alırsak küfürsüz sloganlar üretmeliyiz diye düşünmeliyiz.

Karşılaşmanın genel değerlendirmesine gelince; Müsabaka boyunca rakibe karşı üstünlük kuran bir Konyaspor izledik. Takım içerisinde işlevsel olarak aktif olan ve her zaman da beğeni kazanan bazı arkadaşlardan biraz daha fazla bahsedeceğim. Bunların başında gelen El Saka tertemiz futbol anlayışı ile takımına güven ve huzur veren yapısı, olgun futbol anlayışı ile tam bir beyefendi, tam bir futbolcu, tam bir lider. Ben de bu liderle diğer taraftan duruşu, tavrı ve  üstün karizması ile grup lideri olan Aykut hocadan bahsedeceğim. İşte bu iki liderin gol sonrası birbirlerine kucaklaşması duygu yüklü ve manidardı.

Yine bu takım içerisindeki kaptanlarımızdan bahsedeceğim. Haftalardır hatta Konyaspor’a geldikleri günden bu yana hiçbir zaman performanslarında düşüş olmayan çizgilerini bozmayan Yasin ve Zafer’den bahsetmek istiyorum. Yaşlarının da vermiş olduğu olgunlukla mücadele eden ve azimle her müsabakaya aynı hırsla asılan bu arkadaşların sahada ve saha dışında da mütevazi ve sade bir yaşam tarzları oldukları kanısındayım.

Dünkü müsabakada her iki tarafın da dikkatli ve kontrollü olmaları, zaman zaman kontrataklarla rakip sahaya yayılmaları dikkatlerden kaçmadı. Denk kuvvetler müsabakası gibi görünen bu müsabakadan önce ilk göze çarpan gerçek Ankaragücü’nün yükselişe geçmesi, Konyaspor’un da tedirginliği göze çarpıyordu. Ankaragücü takımının Saffet Susiç hoca taktiği ile oynayacağı belli bir gerçekti. Sistemin gereği yapılır asla bozulmaz. Sistem içerisinde gol bulursanız bulursunuz. Asla bozulma olmaz. Hocamızı az çok tanıyoruz.

Konyaspor’a gelince; Sağ kanadı boş bırakarak hücum ağırlığını tamamen sola yıkıp, rakibin sağ kanadını çökertmeyi hedefledik. Kanatlardan gelecek ortalarda da Tayfun’un boy avantajını da iyi kullandık diyebilirim. Tayfun tam manası ile bir pasör gibi çalıştı. İyi niyetli bir arkadaş, görevini de yapmaya çalıştı. Yanında oynayan Ahmet Bilal yavaş yavaş oturmaya başladı, iyi adam nerede olacağını ve duracağını biliyor. Şut atıyor, dağıtıcı ve yıpratıcı. Dün de gol atabilirdi hem direk hem şans gülmedi.

Genç yetenek ve Konyasporun parlayan yıldızı olacağına yürekten inandığım Volkan yine on dakikalık bölümde golünü atarak “ben atarım” dedi. Fazla şans bulamamasını ben hocanın bir uzun bir kısa oynatmasına buluyorum. İnanıyorum ki Volkan ilerideki maçlarda daha fazla oynama şansını da bulacak.

Konyaspor artık gerileme dönemini bitirmiş. İlerleme yolunda da evinde oynama avantajını iyi kullanarak iki haftada aldığı altı puan hem takımı hem de Konyalılar’ı rahatlatmış oldu. Geleceğe daha aydınlık bakmak dileği ile…