Gazze…
Açık bir hapishane. Üstüne bombalar yağıyor, altından çocuk cesetleri çıkıyor.
Ve dünya hâlâ susuyor.

Bu, savaş değil. Bu, soykırım.
Bu, bir milletin, sistemli bir şekilde aç bırakılması, susuz bırakılması, ilaçsız, ışıksız, nefessiz bırakılmasıdır.
Bu, yüzyılın gözü önünde işlenen en alçak zulümlerinden biridir.
Ve bu zulmün adı: İsrail Terör Devleti.

“Barış” diyerek bu cinayetleri örtmeyin!

Bu devlet, kuruluşundan bugüne kadar kanla, işgalle, katliamla var olmuş bir terör rejimidir.
Daha dün Filistinli bir annenin evine düşen bombayla bebeği parçalandı.
Daha dün ambulansta doğan bir çocuk, aynı gün babasını kaybetti.
Gazze'de artık matem tutacak kimse kalmadı, çünkü herkes ya yaslı ya ölü.

Ama gariptir... Dünya Müslümanları hâlâ suskun.
Sözde ümmetiz, ama soframızda Coca Cola, elimizde Burger King, köşede McDonald’s fişi duruyor.

“Elimden dua dışında bir şey gelmiyor” bahanesine sığınıyoruz

Oysa her alışverişin bir yönü vardır.
Her alınan ürün, ya zalimin cebini doldurur ya mazlumun duasını alır.
Bir fincan Starbucks kahvesi içen, İsrail ordusuna kurşun taşıyan sistemin parçası olur.
Ama hâlâ görüyorum…
Mütedeyyin olduğunu söyleyen nice insan, hiçbir şey yokmuş gibi batının kanlı markalarında rahatlıkla alışveriş yapıyor.

Yazık.

Çünkü Gazze'de çocuklar açken, senin içtiğin gazlı içecek soğuk bir mezar gibi duruyor midende.
Çünkü Gazze'de su yokken, senin kahve keyfin kibir gibi yükseliyor kupanın içinde.

Umut hâlâ var, ama bizde yoksa o da biter

Şimdi Gazze’ye gitmek için 40’tan fazla ülkeden onlarca gemi yola çıktı.
Adına “Sumud Filosu” deniyor.
İçinde doktorlar, hukukçular, aktivistler var.
Onlar, dünyanın suskunluğunu parçalamak için denizleri aşıyorlar.
Belki yolları kesilecek. Belki esir alınacaklar. Belki geri çevrilecekler.
Ama hiç değilse denediler.
Sen ne yaptın?

Herkesin bir cephesi var

Kimi eliyle yardım eder, kimi kalemiyle yazar, kimi parasını gönderir, kimi duasını.
Ama sen… En azından katil firmalardan uzak durmak kadar küçük bir cephede yer alamıyorsan, bari sus.
Bu iş artık vicdan işi değil, iman meselesi haline geldi.
Mazlumu görüp zalimin tarafında kalmak, dilsiz şeytanlıktan öte bir gaflettir.

Son söz

Bu yazıyı okuyan herkese sesleniyorum:
Gazze yanarken sessiz kalan, ateşe odun taşıyan gibidir.
İsrail’e tek kurşun sıkmadan destek olmanın yolu çok:
Alışverişini değiştir. Dualarına eylem kat. Bilincini uyandır.
Bari bundan sonra çocuğun “bu kola neden yok baba?” dediğinde, “çünkü o kolanın parasıyla bir başka çocuk öldürülüyor” diyebilecek bir yüreğin olsun.

Rabbim Gazze halkına yardım etsin.
Zalimlerin ve susanların oyununu bozsun.
Ve bizleri, bu asrın en ağır vebalinden, susarak değil, durarak kurtarsın.