Cumartesi günü Konya Görmeyenleri Koruma Derneği üyeleri Selçuklu Belediyesi ve Ereğli Belediyesinin organizasyonunda Ereğli’yi ziyaret ettiler. Bu ziyarete Ereğli Belediyesi’nin davetlisi olarak biz de katıldık. Katıldığıma gerçekten çok mutlu oldum. Gözleri dünyaya kapalı ama bir o kadar da neşeli insanları bir arada görmek her zaman mümkün olmuyor.

Onların sadece gözleri kapalı, bütün uzuvları dünyayla barışık yaşıyor.

Ereğli Belediyesi’nde çalışan Halim Kılınç abimizi çok severim. Herkes onu bayan voleybol takımının maçlarında en ateşli taraftar olarak gördü.

Konya görmeyenleri derneği üyelerini İvriz’de ağırlayan Ereğli Belediyesi, ne gerekiyorsa yaptı. Belediye adına Başkan yardımcımız Yaşar Palalı katıldı. Yapılan esprilerde Yaşar başkanın katkısı oldukça fazlaydı. Yaşar Başkanın yanında Konya Görmeyenler Dernek Başkanı Veli Özağan Bey vardı. Başından geçen olaylardan bir demet sunduğunda ben gibi masadakiler gülmekten kırılıp kendimizden geçtik.

Veli başkanım anlatıyor “ Hekim evine davet edildik. Bir arkadaşımı da aldım yanıma hekim evine gitmek için yola koyulduk. Arkadaşım kendini hiç idare edemiyor, yine ben az da olsa seçiyorum. Dikimevinin oradan girdik yanlış sokağa girmişiz. Neyse bir apartmana girdik. Kapıyı çaldık bir bayan çıktı. Zaten bayan çıkınca yanlış geldiğimizi anladım. “Özür dilerim biz hekim evine gidecektik”, dedim. Kadın, “ fark etmez burası da randevu evi demez mi?” bizim bir gidişimiz vardı görmeliydiniz”

Bu arada aşağı masada yemeklerini bekleyen iki görme özürlü vatandaşımızın arasındaki diyalogda bizi bayağı güldürdü.

Birisi diğerine “Anah balıklar nasılda bıngıl bıngıl oynuyor” diye sesleniyor. Diğer arkadaşı da “Deme lan ben de görseydim” diyor. Gözleri görmese de yüreklerinin gördüğüne inanıyoruz.

Masa da hemen sağımda Halim Kılınç abim oturuyor. Yaşama sevinci olan insanlarız biz diyor ve eşini nasıl tavladığını anlatıyor.

“Evlenecek yaşa geldin dedi anam, köyden sana bir kız alalım hem sana hem bana bakar”, dedi. “aklındaki teyzemin kızıymış, dünür gittik. Teyzem enişteye ben diyemem Halim kör kız istemiyor de” demiş. Enişte de “kız istemiyor” dedi. Eve göndük. Ben o hafta şimdiki eşimi tavladım. Bu arada eniştem inşaattan düşüp sakat kaldı. “15 gün sonra Halim gelsin kızı verelim” diye haber göndermişler bende “ geçti Bor’un sürün eşeğinizi Niğde’ye” dedim. “eşimle 20 senedir evliyiz daha bana tokat atmadı”, dedi.

“bu yüzden bu gününün sağlamlarını yarının sakatları olarak görüyoruz. Hayatı çok seviyoruz. Her insan gibi bizde sosyal bir çevre içinde olmak istiyoruz. Belediye Başkanımız Ahmet Özdoğan’a bu günü düzenlediği için çok teşekkür ediyorum. Kendisi yok ama Yaşar Başkanım burada ona da çok teşekkür ediyoruz” dedi.

 Biz muhabbetleri ederken dernek üyesi görme özürlü avukat Suna Hanım, bir davanın üzerinde çalışıyordu. Telefonda talimatlar veriyordu. Dernek Üyelerinin hepsinin okumuş olması ise bizde ayrı bir mutluluk oldu.

Yaşar başkanım üyelerden beş tanesinin avukat olduğunu öğrenince şaşkınlığını gizleyemedi.

Görme özürlü vatandaşlarımızın İvriz’e hayran kaldıklarını söylediğimde arkadaşlarım “ gözleri görmüyor diyorsun hayran kaldıklarını söylüyorsun bu nasıl iş” dediklerinde “onlar bu dünyayı bizden iyi görüyorlar” dedim.

Bu güzel insanların karşısında saygıyla eğildim. Hayata olan bağlılıklarına, sevinçlerine hayran oldum. Eşlerine çocuklarına be birbirlerine olan muhabbete de hayran oldum. Ben doyumsuz bir gün yaşadım. Emeği geçen herkese çok teşekkürler ederim.

Gözleri görenleri görmeyenlere karşı duyarlı olmaya davet ediyorum. Bu vesileyle Ereğli’de 26 görme özürlü vatandaşımızın olduğunu da öğreniyorum…