Beyaz, her zaman insanın içini okşuyor. Ehlileştiriyor.
Güzelleştiriyor. Sakinleştiriyor. Bu kadar güzel olması, o kadar güzel
yapıyor ki…

Müjde!
Beyaz melekler görev başında. Vallahi şehirlere indi melekler. Vallahi
temizlik, ak-pak başladı!
Kar yağdı.
İnsan psikolojisini dahi olumlu etkiliyor kar yağışları. Nasıl
etkilemesin? Gözün görüp-göremediği her yer bembeyaz.
Göz, nurdan başka bir şey görmüyor. Gönüle de illaki yansıyacaktır.
Ülkenin gündemini bir anda değiştirdi. En iyi ve en güzel gündem oldu.
Bir anda, güçlü bir el tüm Türkiye’yi beyaza boyadı. Ne kadar güçlü
bir el, Rabbim sen ne kadar güzelsin. Ne kadar naif bir temizliktir
bu.  Caddeler, sokaklar, ağaçlar çok beyaz. Çok güzel. Büyüleyici.

Sanırım tam olarak ihtiyacımız olan buydu. Fazla hırslandık,
hırslarımız nefsimizde tıkılı kaldı. Beyaz bir el hayatımızı durdurdu.
Medya “hayatı felce uğrattı.” Diyerek yayın yapsa da “hayatı felçten
kurtardı.” Demek daha doğru olacak.

İyi ki yağdı, iyi ki beyaza boyadı, iyi ki üşüdük. Bu sayede kendimizi
bulduk. Bu sayede her şeyin bizim elimizde olmadığını anladık. İyi ki
çocuklar tatil yaptı. Bereket uğradı bu şehre.  Evet! Şükür olsun.

Fakat şunun da altını çizmekte fayda var ki; Kar yağışının mutlu
etmesi kadar üzüyor üşüyen kardeşlerimizin olması. Allah, birlik ve
beraberliğimize tutunmamızı istiyor. Tutunmamız için sınıyor. Farkında
kalabiliriz umarım.
Kardeşlerimize el gibi uzatmak yerine el uzatıp dokunabiliriz, yüreklerine.

Niyetimiz yanlış anlaşılmasın kar yağışı mut ettiği kadar düşündürdü.
Doğrusu, çok kirletmiştik şehirleri, sokaklar dahi ağlayacak halde
idi. Ne çok yüklendik.  Allah göndermeseydi beyaz melekleri, nasıl
temizlenirdi şehirler, nasıl temizlenirdi niyetler.

Rabbim, bereketini üzerimizden almasın. Ömrümüzü bereketiyle
güzelleştirsin, ölümümüze bereketiyle dokunsun, korusun.

Selam ve dua ile…