İşin doğrusunu söylemek gerekirse vatandaş kime güveneceğini şaşırdı.

Adam, babasına, anasına, arkadaşına, komşusuna güvenmiyor.

Güven duygusunun olmadığı yerde de ne sevgi ne de saygı olur.

Birkaç gün önce külliye esnaflarından olan Ferhat karlı ile karşılaştık. Sohbetten sonra Vakıflar Bölge Müdürlüğüne gönderdiği şikâyet ile gelen cevabı okudu.

“Dostlar alışveriş de görsün” dercesine yazılan cevapta vatandaşın ne kadar hafife alındığı açıkça belliydi.

“Aşağı tükürsen sakal yukarı tükürsen bıyık” hesabı vatandaş devlete mi kızsın memura mı kızsın bir türlü bilinemedi.

Ancak bilinen bir şey var ki bu tip hadiseler vatandaşın devlete olan güvenini sarsıyor.

Burada asıl sorumlu olanlar, devletin maaş verdiği kravatlı insanlar olmalı.

Kişiler görevlerini hak ve hukuk kuralları içerisinde yapmalı diye düşünüyorum.

ÖĞRENCİ Mİ HALK MI?

İlçemizde 15 yıl önce eğitim ve öğretime giren Meslek Yüksek Okul öğrencileri ile halkımız arasında gerekli olumlu yakınlaşma sağlandı mı bilinmez ama halkımız öğrencilere iyice alıştı.

Birkaç gün evvel üniversite öğrencileri ile muhabbet ettik. Yaklaşık 2 saat boyunca karşılık istek ve şikayetler dinlendi. Hatta öğrenci kardeşimizin birisi “Çoğunluğumuz Karapınar’dan memnunuz. Birkaç kişinin yaptığı hatalar herkese yüklenemez. İlçemizin, tek eksikliği sosyal ve kültürel etkinliklerin azlığı. Öğrenciler, veresiye alışveriş yapabiliyor. Hayat pahalı değil, ulaşım derdimiz yok. Ekonomik açıdan bizi zorlayacak harcamalar yok. Okumak için gelenlere bundan iyisi olur mu?” dedi.

Öğrenci kardeşimiz bence de haklı. Zira esnafımız ve halkımız öğrencilerin normalden fazla ilgi gösteriyor.

Onların sıkıntı yaşamaması için  veresiye defterlerini sonsuza kadar açıyor. Veresiye alışveriş yapabilme imkanı Türkiye’nin hiç birinde yok. Ereğli’de, Konya’da veya başka bir yerde paran varsa alışveriş yaparsın yoksa aç gezersin.

Öğrencilerin bir bölümü halkı suçlasa da kabahatler karşılıklı aranmalı. Öğrenciler, 2 yıl boyunca yapacakları iyi davranışları ile gelecek öğrencilere iyi zemin hazırlamalılar.

Mesela, öğrenci veresiye alışveriş yaptıkları yerlere borçlarını ödemeliler, ev kiralarını, elektrik ve su bu borçlarını ödeyip gitmeliler. Geride borç bıraktıklarında sanırım pek hoş düşünceler ortaya çıkmaz.

Çoğu esnafımızın öğrencilerin kendilerine borç bırakıp gittiğinden şikâyet ettiklerine şahit oluyoruz. Vatandaşın iyi niyeti kötüye kullanılırsa insanlar kendileri için bazı tedbirler almak zorunda kalırlar.

Öğrenci kardeşlerimizin böyle bir durumda kendilerini esnaflarımızın yerlerine koymaları gerekir.