Ateş misali

Sevgili okurlarım, bu hafta sizlere güzel bir şiir paylaşmak istiyorum

 

ATEŞ MİSALİ

Uzatırken ellerini karanlığa

Tuttu beni o an bir şey

Atıl kaldım sanki

Unuttum kendimi

 

Sahi nasıl unutabilir insan kendini

Kendi, kendi içinde nasıl kaybolur sahi,

Bilmiyorum…

 

Karanlıklar aydınlığa döndü birden

Uzattığım o el karanlığın değil güneşindi artık

Karadelik gibi beni çekeceğini düşünüyorken karanlığın

Sardı aydınlık bütün ihtişamıyla içimi.

 

Anladım artık

Yanmadan, kül olmadan aydınlıklar çıkmıyormuş

Anladım.

 

Ateş misali işte

Hem kavurucu sıcaklık hem de aydınlık

Ne garip değil mi?

Bir yandan nimet bir yandan azaptır ateş

 

Dur o vakit, dur ey gönül!

Söz geçirmek güçtür sana bilirim

Amma, hem yakarsın hem aydınlatır

Yapma! Dur!

 

 

 

DİLŞÂD

 

Önceki ve Sonraki Yazılar
YAZIYA YORUM KAT
UYARI: Çok uzun metinler, küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,Türkçe karakter kullanılmayan yorumlar onaylanmamaktadır.