Rahmetli dedem öyle dermiş “iki dağın birbirine kavuştuğuna inanırım ancak şu adam değişti deseler inanmam”  

Evet insan karakterinin değişmesi çok zordur. Bunların kimisi doğuştan genlerle gelen özelliklerdir.  

Kimisi de sadece o insana özgü davranış biçimleridir.  

Mesela birisi acelecidir, o hayatı boyunca her işini acele yapar.  

Beklemekten sıkılır mesela.  

Bekletilmeyi hiç sevmez.  

Hatta onu etkileyecek hayati önemde bir şey dahi olsa beklemeye tahammül edemeyip çekip giden çok insan gördüm ben.  

Bazıları da hiçbir şekilde yerinde duramazlar.  

Hiperaktifler.  

Bazıları da sosyopati gelişmiştir. Bunlar toplum içinde oldukça yaygındırlar. 

Harvard Üniversitesi’nden psikolog Dr. Martha Stout, “Yanı Başınızdaki Sosyopat”1 isimli kitabında  bu insanların özelliğini ele almış sosyopatların özellikleri konusunda şunları söylüyor :  

Sürekli birilerinin mutsuzluğundan zevk alan adamlardır.  

Bu insanlar utanma, suçluluk veya pişmanlık duymazlar. 

Aslında beyinlerinde bu duyguları işleyebilecek bir merkez yoktur; varsa bile bozuktur.  

Dolayısıyla en ufak bir vicdan azabı duymadan insanları kolayca kandırabilir, tehdit edebilir veya zarar verebilirler.  

Kendi çıkarları için başkalarına zarar vermekten çekinmezler. 

Sevme ve âşık olma yeteneğinden yoksundurlar. 

İstediklerini elde etmek için severmiş, empati duyarmış gibi yaparlar. Gerçek yaşamlarında kimseyi sevmezler. 

Bir sosyopatı ele veren en basit işaret, abartıya kaçmasıdır.  

Abartılarında ölçüyü o kadar kaçırır ki mantık devre dışı kalır.  

Bir sosyopatın dünyasında her açıklama gerçek yaşamda rastlanmayan insanüstü beceriler içerir; yaptıkları her şey bir kahramanlık destanıdır.  

Normal bir insan “Dün gece bir yankesici beni soymaya çalıştı. 

Çevredekiler imdadıma yetişti, soyulmaktan kurtuldum” derken, sosyopat “Dün gece 8-10 kişi üzerime saldırdı. Hepsini hastanelik ettim.  

Çevredekiler beni alkışladı” şeklinde bir öykü uydurur.  

Bu tür hikâyeleri anlatmaya başladığı anda o kişiden ufak ufak kaçın.