Ataerkil nedir?

Baba ya da ailenin en yaşlı erkeğince yönetilen bir aile biçimi.

Aile nedir?

Evlilik ve kan bağına dayanan, karı, koca, çocuklar, kardeşler arasındaki ilişkilerin oluşturduğu toplum içindeki en küçük birlik.

Biz görmedik, bari onlar yaşasın ' tutumu ataerkil aileyi çocukerkil aileye çevirdi. Artık evin tek patronu onlar. Ebeveynler ise hayatlarını çocukların mutluluğu üzerine kurmuş, itaatkar aileler. Bu aileler genellikle anne babanın yaşının ileri o olduğu, genelde tek çocuklu, tek ebeveynli, çocuklarının çok geç doğduğu, çocuğun geçmişinde ciddi sağlık sorunu bulunan aileler. İşte bu tip ailelerde çocukerkil ailelerdir. Artık evin tek patronu çocuklar. Evin kral veya kraliçesine dönüşen zamane çocukları, eğitimli, orta ve üzeri sosyo-ekonomik düzeyden anne ve babalarının iplerini elinde tutuyorlar. Ne yazık ki, çocuklar doğdukları andan itibaren bize güvenmek istiyorlar. Eğer onlar adına verdiğimiz kararlarda tereddütlüysek, onlara yalan söylüyorsak, onlar da öyle olacaklardır. Unutmayın ki çocuklarımız küfretmeyi de, saygıyı da, babadan ve anneden öğrenir. Örneğin 6 yaşındaki çocuğumuza “Yatman gerekli” kararlı bir şekilde söylenebilmeli. “Hayır” demek çocuğa güven verir. Aksi takdirde bu konuyu tartışabileceği ve aksine ikna edebileceği mesajını iletirsiniz. 9-10 yaşındaki çocuğumuza evin duvarlarının renk seçimine katkıda bulunabilmeli. Ama araba alıp almamak gibi bir seçimi ya-pa-maz. Örneğin anne babalar ikinci çocuklarını yaparken çocuğa soruyor. Allah’a sorun Allah’a. Ya da “kardeş istedi, yaptık” diyorlar. Bunu söylemek çocuğa, “Sen bizi böyle idare edebilirsin” demektir. Az öncede yazdığım gibi, ebeveynlerimiz , hayatlarını çocukların mutluluğu üzerine kurmuş, itaatkar tebaaları. Babanın araba markası, annenin saç rengi ve ne giyeceğine, kardeş yapılıp yapılmayacağına, hangi kanal ve programın izleneceğine, ebeveynlerin birlikte yatıp yatamayacağına kadar, tatile gidilecek otele, yemek yenecek lokantaya kadar bütün kararları onlar verecekler vay be. Günümüzde de ataerkil ailelerden, çocukerkil ailelere dönüşümden söz etmemek mümkün değil. Genelde bu dönüşümü ebeveyn çocuk arasındaki etkileşim belirliyor. Anne baba iki şekilde çocuklarına yaklaşım sergiliyorlar, çocuğunu modern, medeni ve çağa uygun yetiştirmek adına çocuğun kararlarına öncelik veriyorlar. Ya da çocuğunun yapabileceklerinden korkarak onun her kararını onaylıyor ve uyguluyorlar. Yani “kötü yola” düşmemesi için (madde bağımlılığı, evden kaçma gibi vs. . ) fazlasıyla taviz veriliyor. Ama sanılanın aksine bence ve bir çok psikiyatriste, pedagoglara göre de, çocuk sınırlarını bildiği ortamda kendini daha güvende hissediyor aslında. Sınırların kalktığı durumlarda ise doyumsuzluk başlıyor ve başlar. Annenin ısrarcı tutumuna karşılık çocuk ayaklarını yere vurup, yumruğunu ve dişlerini sıkarak “Beni çok fazla sinirlendiriyorsuuuuun. Hoşlanmıyorum ve seninle konuşmak istemiyoruuuuum” diyebiliyorsa siz çocukerkil bir aile olmuş demeksiniiiiiz.

Siz siz olun çocuğunuzun anne ve babasının ses tonu üzerine çıkmasına asla , ama asla müsaade etmeyiniz. Çocuğunuz; anne babaya itaatinin dinde ne demek olduğunu bilmiyorsa, asmaya götürseler bile Müslümanın yalan söylemeyeceğini bilmiyorsa, size istediği eziyeti yapar.

Aklıma gelmişken 2011-2012 öğretim yılına başlarken, tüm öğretmenlerimize sabırlar ve başarılar dilerim. Babalar, çocuğunuzu alıp sanayiye götürün, kaportacı, tornacı, oto tamirciyi seyrettirin, çöplerden geçinen, karton toplayıp satan insanları gördüğünüz an, durun seyredin ve seyrettirin. Birde kamu kuruluşlarındaki amirlerin ziyaretine götürün, doktora, hastane baş hekimine ziyarete, avukata gidin vs. Okula da ondan sonra götürün. İster okusun ister okumasın Türkiye’mize her çocuk lazım.

Hoşca, sağlıcakla kalın ama en ödemlisi Ataerkil bir aile kalıp adam gibi adam kalın!