Sultan Mehmet Reşad'ın Konya sevgisi

19OO Yılında  Haydarpaşa ‘dan başlanıp 1918 yılında bitirilen  Eskişehir Konya  üzerinden Şam Bağdat’a kadar uzanacak olan TİREN hattının Konyadan geçmesi sırasında  tartışmalı güzergah yaşanır.Haydarpaşa-dan başlayan hattın Eskişehir  Afyon Konya üzerinden Şam ve Bağdat’a bağlanması o zamanların  Osmanlı Padişahı  Abdülhamit  Han tarafından başlatılmış ise de  1909  yılında Sultan Abdülhamid’in  tahttan indirilip yerine Sultan Mehmet Reşad’ın  tahta oturması ile demir yolu şebekesi Sultan  Mehmet Reşad zamanında devam ettirilmiştir.

       İşde hattın konyadan geçmesi  dolayısıyla Konya ileri gelenlerinin itirazları  ile karşılaşılır. İtirazın ana kaynağı şu. Almanların hazırladığı projeye göre Tren hattı şimdiki yerinden değil  Mevlana müzesinin doğusundan geçmesi ve İstasyonun o mevkie konumlanması  öngörülmektedir. Konyalılar buna itiraz etmişlerdir. Rayların aslıma doğru biraz daha doğuya kaydırılmasını daha münasip görmüşlerdir.

       Mesele Padişah Sultan Reşada intikal ettirilir. Bu işler ile yakından ilgilenen  Hünkar hazretleri Konyalıları haklı bulur. Konya halkının incitilmemesi için  emirler yağdırır ve hattın Konyanın doğusuna değil  şehrin daha batısına doğru kaydırılmasını emreder.

       Projede ona göre  değişiklik yapılır. Hat şehrin bittiği yerden batıya doğru  kaydırılacaktır. Gerekli çalışmalar tamamlanır. İstasyona en münasip yer olarak şimdiki Atatürk anıtının  olduğu yer  üzerinde durulur.  O tarih o mıntıkanın sağı solu ,önü arkası her tarafı  boş bir arazi halindedir Ekin tarlaları ile kaplıdır. Lakin güzergah üzerinde  büyük bir sıkıntı daha ortaya çıkmıştır.Güneyde YÜKSEK Mezarlık  kuzeyde Sadreddin Konevi ve Turgut bey  mezarlığı vardır ve kullanılmaktadır.  Tiren hattı buradan geçtiği takdirde  bu mezarlıkları ortadan ikiye bölüp geçme zarureti  kafaları karıştırır.

        Bunun üzerine Padişahın bu gibi kutsal  mekanlara  olan hassasiyeti bilindiğinden tekrar danışılır. Gelen cevap çok net ve serttir.

        Rayların Mezarlıkların batıda bittiği yerden  döşenmesi, O mübarek  Veliler  Velisi  insanların incitilmeden  arzularına uygun bir şekilde hareket edilmesi  Padişah fermanı olarak  emrolunur. Ve böylelikle İstasyonun konumu bu günkü yerine kaydırılır.

      Bu tarihi dökümanlardan da anlaşılacağı vechile bu mezarlıkların batıdaki son sınırı  demiryollarına kadardır. Aşağı yukarı  iki bin yıllık bir geçmişi olan bu kutsal mekanların üzerinde yatan atalarımızın  bu günkü halinden bahsetmemiz hiç de kolay değildir.  Ancak manevi kökenli  anılarımız var,keramet edebiyatından aktaracaklarım var.Haftaya.