Adem-i merkeziyet, "merkezin yokluğu" manasına gelir. Liberal ideolojinin savunduğu görüşlerden biridir. Adem-i merkeziyetçilik, devlet merkezinin gücünü azaltarak yerel yönetimlerin yetkilerinin artırılmasını savunan siyasi görüştür. Ademi merkeziyetçiliğin öncüsü, Türkiye'de II. Meşrutiyet döneminde Prens Sabahattin olmuştur. Prens Sabahattin ademi merkeziyetçiliğin Türkiye'de uygulanmasında birtakım ilkeler öngörmüştür. Buna göre, yapılacak ıslahat hareketleri ülkede yaşayan herkesi kapsayacak ve devlet düzeni yenilenirken bireycilik ilkesine önem verilecekti. Belediye ve vilâyet meclislerinde üye bulunanlar yönetimde söz sahibi olacaklar, azınlıklar da nüfusları oranında temsil edilebilecekti. Bunun dışında vali, mutasarrıf, defterdar, mahkeme reisleri, savcılar, merkezi yönetim tarafından atanacaktı. Prens Sabahattin, ülkenin yeniden yapılanmasında toplumsal ve ekonomik kalkınmayı, devletin en az müdahalesiyle sağlayacak bu yönetim biçimini önerirken devletçiliğe karşı liberalizme daha yakın bir görüş olarak nitelenebilecek ademi merkeziyetçiliği ülke koşullarına daha uygun görmüştür.