48 yaşındayım.
Çocukluğumdan beri Konyaspor’u takip ederim.
Ben Konyaspor’u sadece bir futbol takımı olarak değil, bir şehrin ruhu olarak tanıdım.
Eski Atatürk Stadı’na giderdik…
Maç günü Konya başka bir Konya olurdu.
Stadın çevresinde seyyar satıcılar, bayraklar, köfteciler, limonatacılar…
“Maça minder, köpük minder!” diye bağıran amcalar hâlâ kulağımda.
O köfte tezgâhlarından yükselen duman eşliğinde tribüne girerdik.
Kazanırsak sevinirdik, kaybedersek üzülürdük ama asla vazgeçmezdik.
Maç çıkışı cebimizde otobüs bileti yoksa Lalebahçe’ye kadar yürürdük.
Yorgunluk yoktu, şikâyet yoktu…
Çünkü Konyaspor vardı.
Bugün dönüp bakınca hepsi çok tatlı, çok temiz, çok özlenesi hatıralar.
Yıkılan Sadece Stat Değildi
Sonra eski stat yıkıldı.
Yerine kocaman, güzel bir millet bahçesi yapıldı.
Konya kazandı, şehir kazandı.
Yeni stat yapıldı…
Modern, büyük, gurur duyulacak bir eser.
Seyyar satıcılar yoktu belki ama coşku vardı.
O yıllarda yeni stadın da verdiği enerjiyle Konya’da futbol başka oynanıyordu.
Tribünler doluydu.
Rakipler Konya deplasmanına çekinerek gelirdi.
Konya seyircisi oluşturduğu atmosferle parmakla gösterilirdi.
Ve sonuçlar geliyordu…
Altın Yıllar: Konyaspor’un Zirvesi
Çok değil, 7–8 yıl önce…
Türkiye Kupası
Süper Kupa
Lig üçüncülüğü
Avrupa kupaları
Dolu tribünler
Kimliği olan bir takım
Konyaspor, sadece Konya’nın değil Türkiye’nin saygı duyduğu bir kulüptü.
Sahaya çıkan oyuncu ne giydiğini, hangi şehir için oynadığını bilirdi.
O günlerde Konyaspor’un bir duruşu vardı.
Bir karakteri vardı.
Bir hikâyesi vardı.
Sonra Ne Oldu?
Sonra hızlı bir çöküş başladı.
Yanlış yönetimler…
Plansız transferler…
Günü kurtarmaya yönelik kararlar…
Kimliksiz kadrolar…
Konyaspor, her sezon kıl payı ligde kalan bir takıma dönüştü.
Başarı hedefi yerini “aman düşmeyelim” korkusuna bıraktı.
Bugün geldiğimiz noktada:
Tribünler boş
Rakipler Konya’ya çekinmeden geliyor
Seyirci umudunu kaybetmiş
Takım sahada ruhsuz
Bu sadece sportif bir düşüş değil.
Bu, bir kulübün hafızasını kaybetmesi.
Sorun Sadece Futbol Değil
Bugün Konyaspor’da sorun:
Sadece teknik direktör değil
Sadece futbolcu değil
Sadece skor hiç değil
Sorun; vizyon eksikliği.
Sorun; kulübün ne olmak istediğini bilmemesi.
Konyaspor’un geçmişi “kümede kalma” geçmişi değil.
Bu kulüp kupa kaldırmış, Avrupa’ya gitmiş, rakiplerine korku salmış bir kulüp.
Ayağa Kalkmak Zorundayız
Biz eski günleri özlüyoruz.
Dolup taşan tribünleri…
Konya’ya gelen rakiplerin “buradan puan almak zor” dediği günleri…
Takımıyla gurur duyan çocukları…
Konyaspor ayağa kalkmak zorunda.
Çünkü bu şehir bunu hak ediyor.
Bu arma bunu hak ediyor.
Bu tribünler bunu hak ediyor.
Ayağa kalkmak;
Plansızlıkla olmaz
Günü kurtarmayla olmaz
Rastgele transferle olmaz
Ayağa kalkmak;
Akılla olur
Sabırla olur
Kimliğe sahip çıkmakla olur
Konyaspor bir neslin çocukluğu,
bir şehrin hafızasıdır.
Biz hâlâ buradayız.
Hatırlıyoruz.
Unutmuyoruz.
Ve şunu söylüyoruz:
Bu kulüp düştüğü yerden kalkacak.
Çünkü Konyaspor, pes etmeyi değil ayağa kalkmayı bilir.