ANKARA (AA) - AYŞE SARIOĞLU/ADHAM KAKO - Suriye'de rejim güçlerinin Halep'te 45 sivili öldürdüğü saldırıda yetim kalan üç küçük kardeş, 87 yaşındaki dedeleriyle Türkiye'ye sığındı.

Beşşar Esed rejimi güçleri ve destekçisi yabancı milislerin 29 Kasım 2016'da Cub el-Kubbe mahallesindeki saldırısında Halepli Muhammed Cemil'in evi vuruldu.

87 yaşındaki Cemil, saldırıda oğlu, gelini ve torununu kaybetti. Sağ kalan üç torununu alan Cemil, Türkiye'ye geldi.

Dede Cemil, 15 aylık Esma, 8 yaşındaki Razen ve 13 yaşındaki Sidra'yı Türkiye'deki akrabalarına ulaştırabilmek için yaşadıklarını AA muhabirine anlattı.

Hayatı boyunca Halep'ten hiç çıkmadığını söyleyen Cemil, ailesini kaybettiği katliamı şöyle aktardı:

"Katliam günü, evde tek başımaydım. Çocuklar, anne ve babalarıyla birlikte dışardaydı. Ölen oğlum okul çalışanıydı, maaşını almak üzere rejimin kendi bölgelerine giriş izini verdiği belli bir noktaya gitmek için ailesiyle evden çıktı. Rejim tarafına geçmek zorundaydı çünkü abluka altındaydık ve açlık kapımızdaydı. Rejim hastaneleri hedef alınca bölgeden kaçmak zorunda kaldık. Fırınlar vuruldu, ekmek almak çok zordu. Ekmek için fırına unu bizler temin etmek zorundaydık. Oğlum ve eşi rejimin roket saldırısında öldü. Hemen hastanelere koşup torunlarımı aradık. Önce 13 ve 8 yaşlarındaki torunlarımı bulduk. 4 gün sonra da 15 aylık torunum Esra'nın hayatta olduğunu öğrendik."

Cemil, torunlarını bulduktan sonra Halep'ten tahliyelerin başlamasıyla Türkiye'ye ulaşmak için yola çıktıklarını belirterek, "Önce rejimin kontrolündeki bölgelere geçtik, orada yakınlarımız vardı. Birkaç gün kaldık. Sonrasında yürüyemeyecek halde olduğumuz için tekerlekli sandalyelerle Türkiye'ye geldik." dedi.

- "Ağabeyim kıymetlisi oğlunun can verdiğini görünce öldü"

Cemil'in torunlarının artık "anne" dedikleri halaları Nuha Sevvas (48), ağabeyinin "kıymetlisi" Yusuf'un ölümüne dayanamayarak öldüğünü dile getirdi.

Nuha, şunları kaydetti:

"Yeğenim Sidra'nın anlattığına göre, Yasir ağabeyim saldırıdan sonra 5-10 dakika daha yaşadı. Sidra'ya diğer kardeşlerinin durumlarını sordu ve gidip yardım çağırmasını istedi. Ama Sidra'nın ayağı parçalanmıştı. Oğlu Yusuf'un ölümüne şahit olunca ağabeyim dayanamamış ve vefat etmiş. Çocukların annesi Fatin de yaralıymış. Ama ambulanslar yaralıları taşımaya yetişmemiş. Annesi orada hayatını kaybetmiş."

Türkiye'ye geldikleri gün çocukların sağlık durumlarının çok kötü olduğunu belirten Nuha, "Sürekli korkudan bağırıyorlardı. Korkuları acılarından fazlaydı. Artık güvendeler. Uçak sesleri, saldırı sesleri yok. Razen her şeyin farkında. Suriye' de yaşadıklarının, varil saldırılarına maruz kaldıklarının farkında." diye konuştu.

Nuha, dikiş atölyesinde çalıştığını ancak yeğenleri geldikten sonra onlarla ilgilenmek için işten ayrıldığını söyleyerek, "Bir gün tabii ki Suriye'ye dönmek isterim. İnşallah savaş olmaz. Türkiye'de savaş yok. Ama geçim, ev kiraları çok pahalı. Kimse Suriyelilere ev vermiyor. Suriyelilerin pahalılığa yol açtığını söylüyorlar. Ama biz evimizi, yurdumuzu bıraktık. Savaş neden oldu bilmiyoruz. Eskiden çok iyi yaşıyorduk. Türklerin bizlere bakışları daha iyi olsun istiyorum. Ve daha şefkatli olsun. İş verenler daha vicdanlı olsun."

- "Ağabeyim ve çocuklarının öldüğünü internette gördüm"

Çocukların amcası Mazen Sevvas da Halep'ten 3 yıl önce ayrılarak önce Adana sonra Ankara'ya yerleştiğini söyledi.

Sevvas da saldırı gününü şöyle anlattı:

"Hiçbir bilgi alamadım. Sosyal medyada ağabeyim, karısı ve 2 çocuğunun öldüğünü internette gördüm. Mezarlıkta yer olmadığı için dördünü aynı mezara gömmüşler. Yaralı çocuklar tedavi için hastanede kaldı. Ama yeterli ilaç ve ekipman yoktu. Zaten doktor da kalmamıştı. İyi insanların desteğiyle Türkiye'ye geçtiler. Sidra'yı, daha önce Türkiye'ye gelen ablasının yanına gönderdik. Onun durumu daha kötüydü ama iyileşince yanımıza gelecek."

Sevvas Halep'i neden terk ettiğini ise şöyle açıkladı:

"Kimse evini bırakıp gitmek istemez. Bir gün geldi rejim uçakları yaşadığım binayı vurdu. Çalıştığım dükkan yıkıldı, evim gitti, iş yerim gitti ve Halep'ten her şeyimizi bırakarak sadece üstümüzdeki kıyafetlerle çıktık. Çıkmak zorunda kaldık. Çok şükür buralara geldik. Yani çok zor… İnsan ülkesinden ayrıldığında kalbi sökülmüş gibi oluyor. İnşallah yeniden döneceğiz memleketimize."

AA