Talat Atilla'nın Türktime'daki yazısının ilgili bölümü...

Hafızamı canlandıran Servet Avcı’ya Kömürcü ile ilgili bir anımı nakledeyim.

Yaklaşık 2 sene önce idi.

Güler Kömürcü’nün Akşam’da yazdığı bir yazıyı Turktime’a taşımıştık.

Hatırladığım kadarıyla yazının başlığını hafiften eleştirmiştik.

Yorumcularımız da bize katılmış Güler Kömürcü’yü eleştiren (hakaret asla yok) yorumlar bırakmışlardı yazısının altına…

Sanırım öğle saatleri idi. Telefonum çaldı;

“Ben, Güler Kömürcü”

“Selam Güler Hanım nasılsınız?”

“Bana bakın, bir daha benimle ilgili tek kelime Turktime’da yer almayacak. Anlaşıldı mı?”

“Anlamadım?”

“Anlamayacak bir şey yok. Bir daha benimle ilgili bu sitede yazı yazmayacaksınız.”

“Biz emir almayız Güler hanım”

“Emir, memir yazmayacaksınız diyorum ben…”

“Bakın Güler Hanım eksik ya da hata varsa düzeltebiliriz ama böyle bir üslupta konuşmaya devam etmem. Tehdit eder gibi konuşuyorsunuz. Nefret ederim tehditten, haberiniz olsun.”

“Neye sayarsanız sayın… Yazmayacaksınız beni bir daha diyorum size!”

“Güler Hanım sizi bin kere, yüz bin kere yazarım. Siz kim oluyorsunuz da böyle konuşuyorsunuz?”

“Ya öyle mi?”

“Evet öyle… Siz işinize bakın!”

“Peki, görüşürüz!”

“Hay hay, görüşelim!”

Güler Kömürcü ile aramızda böyle tatsız bir konuşma geçti.

Kömürcü, yememiş içmemiş beni gazete yönetimine şikayet etmiş. (Bir çok kişinin yaptığı gibi…)

Laf üstüne de laf ekleyerek…

Küfür etmişim güya…

O kızgınlıkla edebilirdim de ama etmedim, bağırdım.

Gruptan aradılar…

Böyleyken böyle dedim.

Allah var, en ufak bir sitem bile etmediler…

Kömürcü deyince aklıma bu sahne geldi.

Aynı grupta yazdığı gazeteciyi bile tehdit etmekten çekinmeyen bir üslup bu…