Gençlerimiz ve çocuklarımız, bizim üzerlerinde titrediğimiz geleceğin büyükleri olarak gördüğümüz, yarınlarımızın garantisi olarak hesapladığımız ve nüfusumuzun çok önemli bir kısmını teşkil eden yavrularımızdır. Hemen her fırsatta gençliğin öneminden dem vururuz.

Gerçekten de çocuklarımız bizim geleceğimizdir. Bu bakımdan onlara her türlü özveriyi verme konusunda hiçbirimiz geri durmayız. Malum okullar tatilde ve çocuklarımızda bir yılın yorgunluğunu atmak için çeşitli aktivitelerde bulunuyor. Kimi mahallesindeki camide Kur’an-ı Kerim öğrenmeye çalışıyor, kimi yaz spor okullarında sportif faaliyetlere katılıyor, kimi de okul harçlığını karşılayabilmek için çalışıyor. Bütün bunlardan başka, bilgisayarın başında saatlerce oyun oynayanlar da elbette var.

Bilgisayar oyunları, bilgisayar teknolojilerinin gelişimine paralel olarak sürekli değişiyor. Daha kapsamlı, büyük hafıza kapasitesi gerektiren, gerçekten oyuna dalan kişiye sanki bir hayal alemindeymiş gibi his uyandıran oyunlar artık piyasada mevcut durumdadır. Oyunlar, çocukların zihinsel gelişimine büyük katkı sağlarlar. Buna hiç kimsenin bir diyeceği yok. Ama insanı geliştiren oyunlar için geçerli bir durum bu.

Bazı oyunlar var ki, bunlar yarar yerine zarar verebilecek kapasitede olabiliyor. Bugün size bu konuyla ilgili bir bilgi vermek istiyorum. Geçenlerde misafir olarak bulunduğumuz bir yakınımızın evinde, çocuğu televizyona takılan playstation2 cihazıyla bazı oyunlar oynuyordu. Şöyle hangi oyunları oynadığına bir göz attım. İçerisinde futbol, araba yarışı, motosiklet yarışı gibi çeşitli oyun cdleri mevcuttu. Bunların içerisinde bir tanesi dikkatimi çekti. Adı: “Godfather.” Bu ismi sanırım hepiniz bilirsiniz. Televizyonlarda artık klasik olarak gösterilen, bir çok Oscar ödülü almış, hatta üç ayrı bölümü sinemaya aktarılmış bir İtalyan mafyası filmi. Bu film, yapıldığı tarihlerde gişe rekorları kırmış ve aktörlerinin de ünlenmesine büyük katkı sağlamış bir yapım. İşte bu filmin DVD formatında bir de oyununu yapmışlar.

Bu oyunun nasıl bir şey olduğunu, akrabamızın çocuğuna sordum. Hemen cihaza taktı ve anlatmaya başladı. Oyun şöyle başlıyor. Bir kafeye mafyanın adamları bomba koyuyor. O kafede karşı mafyanın önemli bir kişisi var. Aynı zamanda bu adamın da çocuğu yanında. Birden bomba patlıyor ve bu patlamadan çocuk kurtuluyor. Ancak babası, infilak eden kafe içerisinde ölüyor. Bütün bu olanlar çocuğun gözleri önünde meydana geliyor. Daha sonra çocuğun annesi “Godfather” filminin baş rolündeki “Baba”ya gidip, çocuğunu himaye etmesi için yalvarıyor ve çocuğun yanına bir mafya elemanı veriliyor. Oyunun başlangıç senaryosu böyle. Daha sonra interaktif oyun başlıyor. Şişman, fötr şapkalı ve sürekli kalın puro içen mafya elemanı, bu genç delikanlıyı şehrin belirli yerlerine götürerek, eline silah veriyor ve insanlardan haraç aldırıyor, öldürtüyor. Böylece oyun ilerliyor gidiyor.

Size kısaca bahsettiğim bu oyun, bekli de pek dikkatimizi çekmeyen, oyun işte ne çıkar bundan diyebileceğimiz, basit görebileceğimiz bir şey değil mi? Bence tehlike işte buralarda başlıyor. Masum bir şekilde evlerimize giren bu türden oyunlar, genç dimağları şiddete, zulme yönlendiriyor. 

Bu tür oyunların Türkiye’ye sokulmasını kesinlikle önlemek gerekiyor. Bu konu da Kültür Bakanlığı’na büyük sorumluluklar düşüyor. Polisin her gün bin bir uğraşla temizlemeye çalıştığı mafyaların yenilerinin türememesi için, daha küçük yaşta olan çocuklarımızı önce bu tür sakıncalı oyunlardan, dizilerden, filmlerden korumamız gerekmektedir. Daha geçen yıl Türkiye’de izlenme rekorları kıran mafya dizisi “Kurtlar Vadisi”nden etkilenerek, bir çok olayların meydana geldiğini unutmadık.

 Elbette başta anne babalara büyük sorumluluk düşüyor. Zira çocuklarımız eğer bizim her şeyimiz ise, geleceğimiz olarak görüyor isek, yemeyip yedirmeye, giymeyip giydirmeye çalışıyor, en iyi eğitimi almaları için her türlü özveriyi yapıyor isek, nereye gittiğini, kimlerle arkadaşlık yaptığını, bilgisayarda nereleri dolaştığını, hangi oyunları oynadığını da mutlaka ve mutlaka takip etmeliyiz. Çünkü onlar bizim her şeyimiz.