ADANA (AA) - ÖMER FANSA - Eczacı, satış danışmanı, emekli, diş teknisyeni, öğrenci... Tüm bu kişileri gönüllü olarak bir araya getiren şey, sadece bir gülücük.

Adana'da, hastanede tedavi gören lösemi hastası ve korunmaya muhtaç çocuklar ile yaşlıların günlerini iyi geçirmelerini sağlamak için bir araya gelen çeşitli mesleklere sahip kişilerin bulunduğu "Gönüllü palyaçolar", hastane, sevgi evleri veya huzurevileri gibi kurumlarda kalan hasta çocuk ve yaşlıları palyaço kıyafeti giyerek yaptıkları animasyon gösterileriyle eğlendiriyor. 

Tamamen gönüllülük esasına göre faaliyette bulunan çekirdek kadrosu 15-20 kişiden oluşan ve yaşları 16-55 olan grup üyeleri, çalışma günleri dışında izinli oldukları zamanlarda fedakarlık yaparak haftada bir kez hastane ve sevgi evlerindeki çocukları, ayda bir kez de bu mekanları ziyaret edip çocuk ve yaşlılarla vakit geçiriyor.

Grup kurucusu 25 yaşındaki Erol Olamcam, AA muhabirine, üniversiteye hazırlandığı sırada bir arkadaşıyla bu yönde yürütülen bir AB Projesi kapsamında Türkiye'ye gelen yabancılarla tanıştığını ve projeye dahil olduğunu, projenin sona ermesinin ardından yaklaşık 4 yıl önce "Gönüllü palyaçolar" grubunu kurduklarını anlattı.

Grubun çekirdek kadrosunun 15-20 kişiden oluştuğunu, grupta öğrenci, emekli, müzisyen, barmen, eczacı gibi değişik kesimlerden insanların bulunduğunu ifade eden Olamcam, gönüllü olarak hasta çocuklar ve yaşlılara yönelik animasyon yaptıklarını belirtti.

Yaptıkları işin karşılarındaki insanlar ile kendilerini mutlu ettiğine dikkati çeken Olamcam, "Gönüllü palyaçoların amacı, lösemili çocuklar, huzurevinde kalan yaşlılar ve sevgi evlerinde kalan çocukları biraz daha mutlu etmek. Hasta ve korunmaya muhtaç çocukları animasyonlarla eğlendirip, güldürerek bir nebze de olsa acılarını dindirmek, burada kalanlara da yalnız olmadıklarını anlatmak istedik" dedi.

Sloganlarının "Her şey bir gülücük için" olduğuna dikkati çeken Olamcam, şunları söyledi:

"Çocukları eğlendirdikten sonra akşam eve gittiğinizde geriye dönüp baktığınızda bir çocuğu güldürmüş olmak bile insana yetiyor. Hastanedeki çocukların çoğu zaten sizi bekliyor. Çocuklar sizin geleceğiniz gün ve saati çok iyi biliyorlar. En büyük mutluluk çocukların yüzündeki o mutluluğu görmek. Onların yüzündeki mutluluğu görünce her şey değişiyor bizde. Akşam evimize gittiğimizde daha huzurlu uyumaya başlıyoruz. O gülümseme bizim için her şeye bedel."

- "55 yaşında değil 18 yaşındayım"

Grup yöneticilerinden 55 yaşındaki emekli Azime Ören, emekli olduktan sonra bu tür faaliyetlerde bulunmaya karar verdiğini, yaşlı ve çocuklara dönük çalışmalar gerçekleştirdiğini söyledi.

Ekibin en yaşlı üyesi olduğunu ifade eden Ören, "Daha doğrusu gönüllü palyaçoların annesiyim. Gönüllü olarak lösemili ve sevgi evlerindeki çocukları bir anne gibi mutlu ediyorum. Onları seviyor, çok güzel duygular yaşıyorum. Onları sevindirmek, güldürmek ve eğlendirme beni mutlu ediyor. Hayata dört elle sarılıyorum. Ben 55 yaşında değil 18 yaşındayım" dedi.

Gönüllülerden barmen Berk Sağduç Evrenos da grubun çalışmalarına şahit olunca kendisinin de katılmak istediğini söyledi.

Çocukları güldürmekten büyük haz aldığını anlatan Evrenos, "Yüzlerindeki bir gülücük zaten bize dünyaları veriyor. O çocuklar mutlu olsun hayata birazcık daha tutunsunlar. Biz de buna bir nebze bile katkı sağlayabiliyorsak ne mutlu bize" diye konuştu.