Sevmek, sevdiğini kendin gibi, kendinden de çok duyumsamaktır. İki ten, iki kalp, iki gönül yoktur sevgide, tek bir yürek olunur. “Şehr-i Konya”yı  sevmek de böyledir. Paylaşmaktır, sevdiğinle kalbini bölüşmektir. Ve sevmek direnmektir, tüm acılarıyla direnmek. “Şehr-i Konya”yı sevmek, sevilmeyi hak etmesini bilmektir.

* Sevmek, sevgilinin baktığı yerde, sustuğu yerde olmaktır.

* İçinde yaşasan da, gurbette olsan da 24 saat yüreğinde benliğinde hissetmektir.

* “Şehr-i Konya”yı sevdin mi, dışa vurur istekler…

Sevme özgürlüğünü istersin, sevginin kabul edilmesini istersin, bir gün gelir bu istekler de son bulur, kendinden istersin artık, bu tarih, kültür ve Bozkır şehrini daha çok sevmek istersin… Yöneticileri ve yönetilenleriyle hataları, kusurlarıyla sonsuz kılmak istersin sevgini...

* Sevmek, beklentilerin son bulduğu duraktır.

* Sevda denizinin son limanıdır.

Bu şehri sevmek, “Şehr-i Konya” için yaşamaktır. Onun eli, kolu, gözü, kalbi olmaktır. Çat’ta doğan, Bozkır’da yürümeye başlayan ve çeyrek asırlık habercilik koşusundan sonra atalarımın ayak tozlarının bulunduğu, damarlarımdaki kanımı ve genlerimi taşıyan akrabalarımın yaşadığı topraklara özlem duymaktır sevmek.

* Sevmek vermektir, sevdiğin için, almasını bilmektir…

* Hemşehrilerime güvenmektir.

* “Şehr-i Konya”ya ve Konyalılara “seni ve sizi seviyorum” diyebilmektir.

* Konyalıların  gözlerindeki sözcükleri okuyabilmektir.

* Sevmek sevgiliye bir nefes kadar, yakın olmaktır.

* Ne olur, sizde sevin.

* Çünkü başka “Şehr-i Konya” yok.