Eylül geride kaldı değil mi? Acaba, bahar toprağımıza nasıl tohumlar bıraktı? Neler bekliyor bizi? Ruhumuzun, karmakarışık yeryüzüne nasıl yağmur yağacak… Gözyaşlarımızı, temiz göndersin Allah. Evet. Buda bir dua. Bizim duamız. Değmeyecek, bize zararı olacak hüzünler istemiyoruz. Oyalayan hüzünler. Aldanmış, açlığımızı artıran hüzünler istemiyoruz.

***

Dünya nasıl dönmeye başladı? İnsanların baş döndürücü yorgunlukları/kırgınlıkları sırtlarını kamburlaştırmıyor mu?

Sahi insan aldandığını anlamıyor mu?  Bir defasında canımız yanmıştı çok yanmıştı. Dünya kararmış gibiydi. Zifiri karanlıktı. O zaman aklımıza düşmüştü;

Dünya bu denli karanlıksa gülen insanlar bunu görmüyor mu? Evet, görmesi lazımdı. O halde, karanlık olan dünya değil, dünyamdı. İçinden çıkamadığımız ve bizi dibe doğru çeken ağrılar nasıl bu şekilde etkisi altına alabiliyordu? Çünkü bizler, aciz insanlar ilk görevimizin “Kulluk!” olduğunu unutup nefsimizin boyunduruğu altında yaşamaya çalışıyorduk. Bizi kendimize getiren sektelemelerimize “hata” etiketi vurduk. Güya tecrübe kazanacaktık. Aynı hataya düşmeyecektik.

İşte bu yüzden hiç doğrulamadık. “Hata” etiketi vurduğumuz “günahların” tövbesini yapmadık.

Aldandık. Öyle ki;

“Sakın dünya hayatı sizi aldatmasın ve şeytan Allah'ın affına güvendirerek sizi kandırmasın.”

(Fatır_5) ayetinin farkında dahi kalmadık, değil mi?

***

Ters giden bir şeyler var. Bir yerlerde ciddi bir hata var. Temeli yanlış olan, dalını budağını tartışamayacağımız şeyler...  Nedense gözlerimiz o kusurları görmüyor. Dal çok yamuk, budak fazla sivri, yeşilin tonu saçma, yağmur yersiz yağdı vs. takıldıklarımız ele avuca gelmeyen, çözüm üretmeyen, oyalanmalar. Dünya diyorum, çok sahte. Zira içindeki her şey fani. İçindeki her şey aldatmaca… O zaman uğraştığımız şeyler,ciddi olmalı. Uğraşmalarımızda. Hüznümüzde ciddi olmalı ,umudumuzda. Hatta gözyaşımız dahi ciddi olmalı. “İnsan” olduğumuzu kabul ediyoruz, kabul etmemiz gereken bir başka şey ise “Kul” oluşumuz. İnsan hata yapar dediğimizde basite indirgeriz. Kul ise günah işler ama tövbesini yapar. Zira Allah:

“Bilmediler mi ki, ancak Allah kullarının tövbesini kabul eder; sadakalarını alır ve Allah'tır ancak tövbeleri çokça kabul eden ve çok merhamet eden.” (Tövbe_104)

***

Ah! Yeryüzü  fazla dağınık. Gökyüzü, hiddetli.  İnsan umursamasızca yaşıyor. Hesabı katmıyor, hesabına.

Rahman,kendimizin farkında bıraksın.

Selam,selamet,esenlik ve dua ile..