Yıllar ne çabuk geçiyor, zamanla yarışmanın mümkünü yok. Yıllar önce Ereğli Meslek Yüksek Okulunda okumak için gelen 6 imam hatipli öğrenci vardı tanıdığım. O zamanlar bu katsayıdır, imam hatiplilerin önünü kesme çalışmaları çok hızlı bir şekilde devam ediyordu. Çok zeki olmalarına rağmen rakipleri ile aynı şartlarda yarışma şansı olmayan bu gençler, üniversite okumak adına Ereğli’ye gelmişlerdi. Tanışmamız Vakit gazetesine abone olmaları ile başladı, iki yıl öyle bir dostluk oluştu ki aramızda okullarını bitireli 4 yıl olmasına rağmen bu bağ kopmadı hiç. Altı öğrenciden üçü, hafta sonunu geçirmek ve anılarını tazelemek için Ereğli’ye geldiler. Yıllar ne çabuk geçiyor demekten kendini alamıyor insan, aradan geçen zaman hasretimizi artırmış. Oturduk eski günleri yâd ettik. Ebu Bekir Güler, Bursa’da oturuyor. “Abi imam hatipli olmanın bedelini bize ödettiler, ama biz yine de imam hatipli olmanın gurunu yaşıyoruz” dedi. Şu an İstanbul’da dil kursuna devam ediyormuş.Mücahit Zülgani Ata, Denizli’de oturuyor. Yüksek okulu bitirirken gece gündüz demeden çalışarak bütün engellemelere rağmen Pamukkale üniversitesi Fizik Bölümünü kazandı. Okulu fakülte birincisi olarak bitirdi. Mücahit, eğer engellemeler olmasa idi, Bu gün bizi daha iyi bir gelecek bekliyordu, dedi. Ama her şeye rağmen azmimize engel olamazlar, olamayacaklarda, son sözleri. Özgür Tosun, Bursa’da oturuyor. Meslek yüksek okulundan sonra bir yıl dershaneye giderek iyi bir yer kazanmak için mücadele etti. Engellere takıldı. Askerliğini yaparak hayatına yeni bir yön verdi Bugün Ereğli’ye gelen ve bizleri unutmayan bu vefakâr çocuklarla öyle anılarımız oldu ki, hepimiz Fifa 98 Futbol Oyunu hastası idik. Ne maçlar oynadık. Ramazan ayındaki iftar yemekleri, yapılan şakalar unutulmaz birer anı olarak yazıldı, hayatımızın hatıra defterine.Şimdi bu gençlerin önü kesilmese idi, bu ülkenin geleceği için neler yapabileceklerini herkes görecekti. İmam hatipli olmak vatan hainliği ile eş duruma getirilmeye çalışılmasını anlamak mümkün değil. İmam hatipliler de inadına bu ülke için çalışmaya devam edecek, ülkenin kalkınması, ekonomik güce sahip olması ve dışa bağımlı olmaması için çalışacaklardır. Bu yazım yayınlandığında gençler Ereğli’den ayrılmak için hazırlıklara başlamış olacaklar. Onları bir daha ne zaman ve nerede göreceğim bilemiyorum, ama yolları ve gönülleri açık olsun. Ebu Bekir, Mücahit Zülgani ve Özgür Memleket Gazetesini ailelerine ve dostlarına götürüp, işte Ereğli diyeceklerdir. Onlara da selam olsun.